1- در هنگام خشم استعاذه نماید و با گفتن جمله ی ( اعوذ بالله من الشیطان الرجیم) به خداوند عالم پناه ببرد.
2- با آب سرد وضو بگیرد و یا غسل نماید.
3- زمینه ها و بستر های دیگر خشم را از میان بردارد، مانند: گرسنگی، تشنگی، خستگی، بی خوابی و...
4- فواید شیرین و لذت بخش کظم غیظ را که بارها تجربه کرده در نظر بیاورد.
5- از افراد بد خلق و عصبانی فاصله بگیرد و رفاقت نکند.
6- اعتقاد به قضا و قدر خداوندی را در وجودش تقویت می کند و بداند که گاهی پدیدآمدن برخی حوادث ناگوار که با میل باطنی او ناسازگار است، در اثر تقدیر الهی است. امام باقر (ع) در این زمینه فرمود: در میان خلق خدا سزاوارترین کس به تسلیم در برابر قضای خدا کسی است که خدای عزوجل را بشناسد و هرکه به قضا راضی باشد، قضا بر او وارد شود و خدا اجر او را بزرگ فرماید و هر که قضا را ناخوش دارد، قضا بر او وارد شود و خدا اجرش را تباه سازد.
7- انسان وقتی که بر فرد ضعیف تر از خودش خشم می گیرد، فراموش نکند که قدرت خداوند خیلی بالاتر از قدرت اوست و ممکن است مورد قهر و قضب خداوند قررار بگیرد. قرآن می فرماید (( آنها باید عفو کنند و چشم بپوشانند، آیا دوست نمیدارید خداوند شما را ببخشد؟ و خداوند آمرزنده و مهربان است. نور 22))
8- آخرین نکته اینکه بدانند انسان های عصبانی در میان مردم و عقلای عالم منفورند و بردباران عزیز و محترم.
